Tükenmiş Ebeveynler

Ebeveyn olmanın zorlukları üst kuşaklar tarafından anlatıldığında, yüzeysel bilinse de birçok anne-babanın yaşamadan bilebileceği bir durum değildir. Pedagoji, doğru çocuk yetiştirmek ile ilgili kapsamlı ve oldukça detaylı çalışmalar yapsa da çokça kirli bilgi de gerek sosyal medyadan gerek çevreden öğreniliyor. Ancak şu günün ebeveynleri, özellikle çocukken yaralanmış ve bu yıllar anne-baba olmuş yetişkinler çok daha mükemmeliyetçi bir şekilde çocuk yetiştirmeyi programlıyorlar. Çocukları için en doğrusu olmaya çalışırken bir taraftan göze görünmeyen bir sorun baş göstermeye başlıyor:Ebeveynde tükenmişlik

Tükenmişlikten söz edebilmemiz için çocuk en azından on sekiz aya yakın bir döneminde olmalıdır.Tükenmişliğin en çok görülen belirtileri çocukla vakit geçirmek istememek, tahammülsüzlük ve ses yükseltmek, sosyal izolasyon ve soyutlanma, kaçma isteği, negatif duyguların artması, yetersiz ebeveyn olduğuna dair inançlar, yargılanma endişesinden dolayı kimse ile paylaşamamaktır.

Tükenmişlik yaşamanın belli sebepleri vardır, siz kendi sebebinizi bulup çözmek adına çalışmalara başlamalısınızdır çünkü ne yaparsanız yapın mutsuz ebeveyn mutsuz çocuk demektir. Tükenmişlik bir anda olmaz, yavaş yavaş sizi dibe iter.

Tükenmişliğin sebepleri şu şekildedir; kötü çocukluk anılarının veya şemaların çocuk ile beraber aktif olması, mükemmel olmaya çalışmak, yalnız hissetmek, eşten yeterince destek görememek, sosyal hayattan sert biçimde kopuş, anneliğin ya da babalığın ağır geldiği düşüncesi ve buna dayalı utanç, çaresizlik ve hayata karşı umudunu yitirmek.

En hızlı çözüm için sebebinizi tespit edin ve terapiye başlayın, çünkü toplumumuzda yargılanmaya çok açık bir konu olan ebeveynlik konusunu ancak terapide çok rahat konuşabilirsiniz. Birçok  anne-baba zaman zaman zorlanıyor, tükeniyor ve desteğe ihtiyaç duyuyor. Siz nasıl duyurmak istemiyorsanız birçok insan da istemiyor ama bu sadece sizin zorlandığınızı size düşündürmemelidir. Kesinlikle yalnız değilsiniz.